9.
Zagrożenia psychospołeczne są diagnozowane i opisywane. Dzieje się to na podstawie raportów dotyczących tych zagrożeń, sporządzanych przez dwie instytucje, EU-OSHA oraz Europejską Fundację na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound). W raportach uwzględnia się relacje zachodzące pomiędzy zdrowiem a pracą, wyniki porównuje się, bada się powiązania zagrożeń psychospołecznych ze zdrowiem i samopoczuciem pracowników, omawia się przeciwdziałania, które mogą podejmować pracodawcy, opisuje działania Interwencyjne, omawia się politykę, którą mogą realizować członkowie wspólnoty europejskiej.
Raport Zagrożenia psychospołeczne w Europie. Występowanie i strategie profilaktyki wyjaśnia, że podstawowym celem Unii Europejskiej jest poprawa jakości warunków pracy. Za sprawą art. 151 Traktatu o funkcjonowaniu UE zobowiązuje się państwa do promowania zatrudnienia oraz do poprawiania warunków pracy. Jest to związane ze strategią "Europa 2020", której celem jest „zapewnienie zdrowia i dobrego samopoczucia pracowników przez cały okres pracy zawodowej”. Do tej działalności zobowiązuje też dyrektywa z 1989 r., która dotyczyła bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, wprowadzania środków zapobiegawczych, ochrony przed wypadkami i chorobami zawodowymi. Przepisy te zobowiązują przedsiębiorców do uwzględniania zagrożeń psychospołecznych we własnych strategiach rozwoju.
Kluczowe badania wykazały, że aż 1/4 pracowników w Europie doświadcza stresu, który wynika z pracy zawodowej. Stres towarzyszy im przez cały czas lub większość czasu pracy. Najczęstsze zagrożenia psychospołeczne są związane z zadaniami, monotonią, złożonością lub intensywnością pracy. Niekorzystny wpływ na samopoczucie pracownika mają przemoc i nękanie. Zwiększyła się niepewność zatrudnienia, pracuje się za długo, w nieregularnych godzinach, wzrasta presja i przemoc, nadal występują różnice dotyczące płci i dostępie do awansu. Zdiagnozowano, że zagrożenia dotyczą większości przedsiębiorstw, wśród menedżerów wskazujących na stres jest to aż 80%, a 20% dostrzega przemoc i nękanie. Za największe problemy uznano presję czasu, trudnych klientów i uczniów. Na podstawie badań uznano, że korzystny wpływ na pracowników ma „odpowiednia równowaga między życiem zawodowym a prywatnym oraz wsparcie społeczne”. Wykazano, że działania prewencyjne nie mogą być jednorazowe, ale muszą być procesem stałym, wieloetapowym i angażującym pracowników, muszą być dostosowane do stanu gotowości na zmiany, do konkretnych zagrożeń, nastawione na dialog społeczny.
Na podstawie analizy raportu wydaje się, że szczególny nacisk położono na przepisy umożliwiające prewencję, ale skierowano ten postulat zwłaszcza do prawodawców i partnerów społecznych. Można się z tym zgodzić, ponieważ odpowiednie zapisy w ustawach kładą nacisk i przymus bezpośrednio na pracodawców. Uznano, że decydenci polityczni oraz interesariusze muszą uwzględnić, m.in. zagrożenia psychospołeczne, zwrócić szczególną uwagę na problemy związane z zadaniami, intensywnością pracy, brakiem stabilizacji, przemoc, nękanie, stworzyć wymogi prawne skierowane zwłaszcza do mniejszych przedsiębiorstw, rozwijać dialog społeczny, zapobiegać zagrożeniom w ramach tradycyjnego zarządzania ryzykiem, tworzyć ścieżki kariery zawodowej, udzielać wsparcia społeczno-ekonomicznego oraz wspomagać procesy restrukturyzacyjne w firmach, które w sposób niekontrolowany mogą wpływać na występowanie niechcianych zagrożeń.
W jaki sposób powinna się odbywać prewencja i usuwanie przyczyn zagrożeń w strukturze #metasasiedzi?
Komentarze
Prześlij komentarz