13.
W Unii Europejskiej stres został już zdefiniowany i zjawisko to określają odpowiednie standardy. Poniżej znajdują się definicje zaczerpnięte z broszury publikowanej przez Światową Organizację Zdrowia w 2008 r.: "Zarządzanie ryzykiem psychospołecznym – ramowe podejście europejskie". Jest to podręcznik opracowany w ramach projektu Instytutu Pracy, Zdrowia i Organizacji z Uniwersytetu Nottingham PRIMA-EF, dofinansowanego z projektu 6 Programu Ramowego UE. W Polsce został wydany przez CIOP-PIB.
Według cytowanych Wskazań Komisji Europejskiej odnośnie stresu związanego z pracą, stres określa się jako „zespół emocjonalnych, poznawczych, behawioralnych i fizjologicznych reakcji na niekorzystne i szkodliwe aspekty treści pracy, organizacji pracy i środowiska pracy”.
Zgodnie z "Porozumieniem ramowym w sprawie stresu związanego z pracą" za stres uważa się „stan któremu towarzyszą dolegliwości i złe funkcjonowanie fizyczne, psychiczne lub społeczne, a który wynika z poczucia jednostki, że nie jest ona zdolna spełnić stawianych jej wymagań i oczekiwań”.
A według "Zasad ergonomicznych dotyczących obciążenia psychicznego pracą" (Europejskiego standardu: EN ISO 10075) stres to: „Suma wszystkich możliwych do oszacowania wpływów oddziałujących na człowieka, pochodzących ze źródeł wewnętrznych i działających na jego psychikę”.
W definicjach europejskich położono nacisk na reakcje, stan i sumę wpływów, którym podlega pracownik. Bierze się pod uwagę emocje, funkcje poznawcze, behawioralne, fizjologiczne, fizyczne, psychiczne i społeczne. Wracając do kampanii "Stres w pracy? Nie dziękuję!", jej twórcy i koordynatorzy EU-OSHA uznali, że gdy potrzeby pracownika są spełniane i pracuje on w dobrych warunkach ma wtedy poczucie większej integracji ze środowiskiem, utożsamia się z nim, rozwija się i nabiera pewności siebie. W innym przypadku odczuwa negatywne skutki związane ze stresem. Uznano, że w związku z nieprawidłowym zarządzaniem zagrożeniami psychospołecznymi, pracownicy podatni są na: „stres zawodowy, zaburzenia zdrowia psychicznego, poczucie wypalenia zawodowego, trudności w skupieniu uwagi, popełnianie większej ilości błędów, problemy w życiu prywatnym, nadużywanie alkoholu i narkotyków oraz problemy z zakresu zdrowia fizycznego, zwłaszcza choroby układu krążenia i układu mięśniowo-szkieletowego. Skutki (...) obejmują: słabe wyniki pracy, wyższe wskaźniki absencji, nieefektywną obecność w pracy (np. przychodzenie do pracy mimo choroby) oraz wzrost liczby wypadków i urazów”. Absencje w pracy są wtedy dłuższe od zwykłych zwolnień, pracownicy zaczynają wcześniej przechodzić na emeryturę, a zwłaszcza jest to zauważalne wśród pracowników umysłowych.
Komentarze
Prześlij komentarz